sweet talk behind the scene

เบื้องหลังการผลิต เริ่มจากความอร่อยไปหาความสนุกในการใช้จอบเสียมขุดคุ้ยหาเรื่องราวเบื้องหลังความอร่อย เพราะเป็นโรคบ้าข้อมูลอยู่แล้ว จึงสนุกสนานในตระเวนค้นหาไปทั่ว บางครั้งพาเราท่องกลับไปอดีตไกลโพ้น เจอตำนานเรื่องเล่า บางทีก็ตื้นตันกับความอุตสาหะ ความมุ่งมั่นกว่าจะเป็นของอร่อยๆนั้น บางเรื่องก็อมยิ้มกับกลยุทธ์การตลาดน่ารักๆ รวมทั้งบางครั้งก็ทำให้ได้ปรัชญาข้อคิดสอนใจ นำพามาสู่การจิ้มคีย์บอร์ดเขียนเรื่องจนเอ็นนิ้วมืออักเสบไปหลายรอบ แต่บางช่วงเกิดอาการเขียนไม่ออก หันไปทำโน้นนี่แล้วก็เลยลืมไม่ได้เขียนต่อ แต่ไม่เคยหยุดหาข้อมูล(ชอบจริงๆเรื่องอ่านทุกอย่างที่ขวางหน้านี่)

พร้อมๆกันนั้นก็อดทนรอคอยแสงสวยๆจากธรรมชาติในการถ่ายภาพ บางวันลมก็แสนแรงๆ พาลจะพัดเอาขนมเราปลิวไปเรื่อย ช่วงฝนตก สตูดิโอกลางแจ้งเราก็หยุด บางครั้งพระพิรุณก็ตกถี่ หยุดจนลืม แต่ส่วนใหญ่จะร้อนแสน ถ่ายรูปไปปาดเหงื่อไป อ้าว...ดันหยดลง photo board อีก! เฮ้อ! ส่วนบางรูป ไม่สามารถหอบขนมกลับได้ ก็ถ่ายทำในโตเกียว (ฟังดูเก๋มาก) วิบากกรรมคือต้องทานให้หมดภายในวันนั้น เพราะมีคิวถ่ายขนม
อื่นๆในวันต่อๆไป อ้วนพีกันไป ส่วนรูปที่ถ่ายที่ร้านก็มักลืม ด้วยความที่น่ากินมาก เลยเผลอทานซะหมดก่อนถ่ายรูป (อ้าว!) สรุปรูปถ่ายทั้งหมดมีมากมายจนเลือกไม่ถูก (ประมาณ 646 รูป)

เมื่อรวมได้เป็นกำ(ที่จริงคือ กรรม)ก็ส่งต่อให้คุณน้องรับกรรมจัดรูปเล่มตามที่ฝัน (part นี้ให้ maewpilar เล่าเอง) แล้วก็สะดุ้งตื่นลืมเช็ครายชื่อสาขา พร้อมอัพเดทแผนที่ จี้จุดร้านในแต่ละถิ่น เผื่อท่านผู้อ่านจะแวะไปชิมกันบ้าง จึงรวบรวมส่งต่ออีกครั้ง พออาร์ตเวิร์คเสร็จ ติดต่อโรงพิมพ์ที่เค้าคงขำกลิ้งกับ 2 พี่น้องคู่นี้อีกแล้ว ติดต่ออมรินทร์คุณแคทที่น่ารัก ว่าเล่มใหม่มาแล้วคะ เข็มนาฬิกาหมุนวนเวียนไปมา...sweet talk พิมพ์เสร็จแล้วจ้า ดีใจจริงๆ (คาดว่าภายในอาทิตย์น่าจะหาซื้อได้ที่ทุกร้านหนังสือ)

*ที่จริงอยากได้กระดาษกรีนรีด สีออกขาวหน่อย แต่ที่ได้มานวลเข้มไป เลยเกรงว่ารูปออกมาจะหมองมืด จึงกลายเป็นกระดาษปอนด์ด้วยประการเช่นนี้