ลืมยิ้ม

ยิ้มเป็นอาวุธอันร้ายกาจ มีอานุภาพร้ายแรงต่อความตึงเครียด
ยิ้มเป็นปฏิบัติการที่ไร้อุปกรณ์ สามารถปฏิบัติได้ทุกเมื่อ
ยิ้มเป็นวิชากำลังภายในชนิดหนึ่ง ที่สร้างความแข็งแรงต่อผู้ฝึกฝน ทั้งร่างกายและจิตใจ
ยิ้มเป็นการต่อสู้ระดับชั้นเซียน สามารถสยบผู้คนได้โดยมิต้องสัมผัสร่างกายภายนอก
หากสามารถทะลุทะลวงเด็ดขั้วหัวใจได้ง่ายๆ
ยิ้มยังเป็นวิชาการแปลงโฉมขั้นสูงสุด ที่สามารถแปรเปลี่ยนหน้าตาผู้ส่งยิ้ม
ให้ดูสวย ดูหล่อ มีเสน่ห์ขึ้นมาในชั่วพริบตา โดยไม่ต้องพึ่งแพทย์

ยิ้มเป็นความสามารถพิเศษที่ติดตัวอยู่กับทุกคนในโลก
ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับการฝึกฝนว่าแต่ละคนจะยิ้มได้ในระดับใด
ระดับธรรมดา ยึดกล้ามเนื้อที่มุมปากให้เหยียดออก
ระดับพิเศษ นอกจากจะเหยียดยึดมุมปาก ยังแถมด้วยแววตาระยิบระยับ
ระดับเซียน นอกจากจะทั้งยึดมุมปากสุดเหยียด พร้อมประกายแววตาระยิบระยับ
แล้วยังอัดความจริงใจให้ส่งพุ่งกระแทกหัวใจต่อฝ่ายตรงข้าม

เงื่อนไขการยิ้มระดับเซียน
ยิ้มระดับเซียน ต้องใช้กำลังภายในส่งตรงมาจากใจ ไม่ใช่ยิ้มเรื่อยเปื่อย ยิ้มเรี่ยราด
ยิ้มระดับเซียน ต้องรู้จักใช้ให้ถูกจังหวะเวลา ผิดวินาทีผิดช่วงเวลาอาจกลายเป็นสิ่งยั่วยุ จนโดนตบหรือต่อยได้
ยิ้มระดับเซียน ย่อมก่อให้เกิดมวลสารแห่งความปิติยินดี ความสุข ฟุ้งกระจายปรกคลุมไปทั่ว ณ.ที่นั้น

แม้ยิ้มถือเป็นวิชาฝ่ายธรรมะ แต่ก็มียิ้มอธรรม ที่ไม่ควรปฏิบัติ เช่น
ยิ้มเยาะ ยิ้มถากถาง ยิ้มเชื่อมไร้ใจ เป็นต้น

ยิ้มเป็นทั้งศาสตร์และศิลป์ที่ควรฝึกฝนให้ได้ถึงขั้นสูงสุด คือยิ้มด้วยใจ
และไม่ลืมที่จะพกติดตัวไปทุกที่